می دونی ، نمی دونم چطور باید برای پشتیبانم توضیح بدم که درسته که من شبانه روزی بیکارم و درسته که درس خوندن فشار زیادی روم نمیاره ، ولی این آخرین تابستون کاملا آزاد من تا احتمالا سی سال دیگس و من نمی خوام با درس خوندن از بینش ببرم
یکی دیگه از چیزایی که توش ذکاوت و هوشی مثال زدنی دارم ، درک فیلمای اکشنه ، بدین صورت که بعد از دو ساعت درگیری تازه می پرسم ، اینا کین دارن با هم میجنگن؟
بعدها تو خونه ای زندگی می کنم که از هر گوشه اش صدای موسیقی میاد ...
به شکیرا جدا حسودیم میشه ، چه حسی داره که آدم بدونه صداش باعث میشه میلیون ها نفر تو کل دنیا بعد از یه روز خیلی خیلی سخت لبخند بزنند و به چیزای خوب فک کنند؟
گودریدز برام حکم سرزمین عجایب رو داره ... مثلا من هیچوقت حتی تصورشم نمی کردم که کسی بشینه تاریخ بیهقی بخونه بدون این که کلاشینکف رو روش نشونه بگیرن.
فیلم ـای ترسناک توی دنیای من کاملا اضافی اند : تو منو بزار جلوی یه دیوار سفید ، بعد از حداکثر ده دقیقه می بینی که جلوی چشمامو گرفتم و دارم جیغ می زنم.
من قرن ها میشینم تو اتاقم و درس میخونم ، اونوقت یه لحظه موبایلمو بر می دارم تا ساعتو چک کنم که مامانم میاد.
می دونی ، من از صمیم دل میخوام همین جا ، تو همین دبیرستان تا هر وقت که بشه بمونم.من واسه دبیرستان آفریده شدم ... جایی که نه اونقدر سرت شلوغه که نتونی هیچ کار اضافه ای بکنی و نه اونقدر بیکاری که حوصله ات سر بره ... می فهمم که اکثر مردم از دوران دانشجوییشون بیشتر از دبیرستانشون خوششون میاد ، ولی ... این نمی تونه در مورد من هم کار کنه، من از تموم پیج ـای تو اینستا با مضمون خاطرات دانشجویی ، شبکه ی دانشجویی و هر چیز دیگه ی دانشجویی جدا متنفرم و حالم از اکیپای دانشجویی به هم میخوره.اینجا همه چی فوق العادس ، چرا ولمون نمی کنن؟
وقتی داشتم اسم خالد حسینی رو سرچ می کردم واقعا توقع یه مرد افغان با لباسای محلی داشتم ، نه یه پزشک آمریکایی خوش قیافه.
اندی یه آهنگی داره که توش میگه "منو وسوسه کردی با چشمای خمارت" و منو صبا وقتی بچه بودیم کلا می شنیدیم "منو وسوسه کردی با چشمای چلاقت" و کلی مباحثه داشتیم سر این که این جمله چه معنای ادبی ای می تونه داشته باشه.
