دبیر تاریخمون ( که داشت ماجرای به قتل رسیدن امیر کبیر ـو تعریف می کرد) :"ناصر الدین شاه به دلاک ـا دستور داد که امیر کبیر ـو توی حموم فین بکشند."
فرزانه ( در حینی که داشت زمین می خوند) :" این نشون می ده که آدم باید تو کارای شخصی مستقل باشه ، به خصوص حموم کردن."
بگین که فقط من و فرزانه عاشق آراگورن نیستیم؟!اگه میخواین بفهمین کیه Aragorn و تو گوگل سرچ کنید.
داشتم راز فال ورق ـو می خوندم که یادم افتاد چقدر من کودکی تلخی داشتم ، باید در سن ده سالگی سه ساعت به سخن رانی ـای احسان در مورد فلسفه ی اخلاقی هگل گوش می دادم تا بره برام بستنی بخره.
یه بارم برام فیلم Seven ـو گذاشت.هنوزم نمی فهمم چرا یونیسف یه جوری دستگیرش نکرد.
این تست مربوط میشه به فرندز و اینم نتیجه ی تست منه.
از یه طرف دارم فک می کنم نود درصد مطمئنم که من اینم و از طرف دیگه دارم فک می کنم من نمی تونم انقدر خوب باشم :)))
من مطلقا نمی فهمم تکلیفم با اسلام چیه.
منظورم اینه که من از جهان بینی اسلام خوشم میاد ، به نظرم منطقی میاد و این که انقدر به نیازمندا ، ارزش های اخلاقی مثل غیبت نکردن ، دروغ نگفتن و اینا ارزش میده ، به نظر کاملا درست میاد.
ولی از طرف دیگه جدا نمی فهمم چرا باید آدما به وسیله ی یک خط مسلمان - کافر از هم جدا شن ... ما همین الانم به اندازه ی کافی از هم دور هستیم ، نمی فهمم که چرا باید پوشوندن موها مهمترین دغدغه ی یک فرد باشه ، چرا نباید در حضور مردا بخندم و شاد بشم ، چرا باید سرنوشت ـمو بدم دست یکی دیگه ، چرا باید پوشش من مربوط به یک نفر دیگه باشه ، چرا باید فقط به خاطر دین از کل مردم غیر مسلمان بیزار شم ، چرا باید بدون هیچ شناختی ازدواج کنم ، چرا نمی تونم عاشق شم ، صیغه بر اساس چه فلسفه ای حرام نیس ، نمی فهمم که چرا اگه اسلام انقدر خوب و موجب پیشرفته پس چرا ما الان این شکلی ایم؟ و خیلی چیزای دیگه.
مسئله ی دیگه محرمه ، اینم یکی از چیزای عجیب غریب تو زندگی منه ، نمی فهمم چرا باید مردم دو ماه غمگین باشن ، به بدنشون آسیب بزنن ، دو ماه تمام هر شب بشینن گریه کنن به خاطر اتفاقی که هزار و چارصد سال پیش افتاده؟ چرا به جای همه ی این کارا سعی نمی کنن یکم مهربون تر ، محترم تر و با فرهنگ تر باشن؟ نمی فهمم اگه این اتفاق انقدر واسشون غم انگیز و تکان دهنده اس ، چرا پنج دقیقه بعد از بیرون اومدن از تعزیه از ته دل می خندن و شوخی می کنن؟
من یکی از اون روشنفکرای توییتر یا فیسبوک نیستم.فقط یه دختر شونزده ساله ام (نمی تونم ذوقمو از گفتن این عبارت انکار کنم) که وسط هرج و مرج مطلق به دنیا اومده و زندگی می کنه.
خداوندا , من بی نهایت خوشبختم که کم کمش پنج نفرو دارم که بدون این که من حتی یک کلمه بگم , یادشون مونده که امروز تولدمه ：)
آدم نباید تو شب تولدش به درجه ای از بیکاری و بی کسی برسه که بره Telegram FAQ بخونه.
+ جدا کسی نمی دونه چطور میشه اون چتایی که پاک کردی رو برگردونی؟
باز دوباره شاهد رسیدن محرم و بحثای روشنفکرانه در مورد هیأتای عزاداری هستیم.
نمی دونم چرا تصور بقیه ی مردم از ما تجربیا اینه که عاشق سوسک و تمساح و عنکبوتاییم :|
حاضرم یک قصیده ی شش هزار بیتی در مدح هوای سرد این روزا بنویسم.
یادی کنیم از روزهایی که من ، فرزانه ، مونا و هلیا سر این که کی زودتر حماسه ی لارتن کرپسلی رو تموم کنه دعوا می کردیم و کتابا رو از هم می دزدیدیمو مهسا کارش این شده بود که بشینه و پوکرفیس ما رو نگاه کنه.
زندگیم شده معجونی از موسیقی های میخکوب کننده , آدمای جالب , رابطه های عجیب , داستان هایی از پادشاهان و کارای جدیدی که من هیچوقت جرات انجامشونو نداشتم.
طی مکالماتی که امروز با هلیا داشتم فهمیدم که مثه این که کاتلین می میره.
جرج مارتین عزیز , برانو فلج کردی , هیچی نگفتم ... ندو کشتی , هیچی نگفتم ... ولی اگه دستت به تیریان یا راب یا جان بخوره می تونم قسم بخورم که هر جایی که هستی پیدات کنم و بکشمت.
می دونی ، من الان جزو دلزده ترین آدمای دنیا محسوب میشم و ... من واقعا نمی دونم از کجا باید غرغرامو شروع کنم ...
ببین ، من تمام تلاشمو برای کنکور میزارم (و برای نهایی) ولی نمی خوام جزئی از این جمع باشم که تمام تصورشون از دنیا کنکوره . نمی خوام از هر دو کلمه ام یکیش کنکور باشه و اون یکیش نهایی. من نمی خوام کتاب خوندنو کنار بزارم . نمی خوام توی خواب با اوربیتال و ژنتیک سر کنم و نمی خوام تمام آرزومو به این محدود کنم که دو تا تست بیشتر بزنم ...
امروز روز اول مدرسه ها بود و من هر لحظه اش بیشتر از قبل با خودم درگیر بودم ، من توی بهترین کلاسِ بهترین دبیرستان مشهد درس می خونم و هر روزم با آدمایی سپری میشه که توی تابستون روزی هشت ساعت می خوندن و هیچوقت نمی فهمن که چرا من و فرزانه انقدر با شور و ذوق از بازی تاج و تخت حرف میزنیم ... من از صمیم قلب دوستشون دارم ولی نمی فهمم چجوری باید دو سال باهاشون ، توی این جو مسموم سر و کله بزنم.
من نمی خوام مثل یه برده برای کنکور باشم ، نمی خوام مثل احمقا تمام دنیامو به این ببندم که درصد فیزیکم چند میشه.
و می دونی نکته ی غم انگیزش کجاس ؟ ... به هر کی این حرفا رو میزنم یه نگاه ملامت بار بهم میندازه و درباره ی این حرف میزنه که منم دارم مثه آدمایی حرف میزنم که سر و کلشون آخر به دانشگاهایی مثه پیام نور علی آباد کتول افتاده ... تو بهم ایمان نداری ؟
