خب من می‌خواستم یک پست بنویسم و توش اول از همه خبر بدم که سر جلسه می‌ذاشتند اتود ببری و لازم نبود حتما مداد معمولی باشه :))) ولی کلا ملت خیلی به آیلتس علاقه داشتند و منم خیلی به انتقال تجربه‌هام علاقه دارم، در نتیجه این‌جا می‌نویسم و می‌گم توی این دو سه ماه چی کار کردم و اگه می‌خواستم دوباره بخونم، چی کار می‌کردم و چه تغییراتی می‌دادم.
من فکر کنم دو ماه به صورت متمرکز برای آیلتس خوندم. قبلشم زیاد زبان می‌خوندم، ولی خیلی یادم نیست چقدر و اون‌قدرها به آیلتس مربوط نمی‌شد. بنابراین در نظر می‌گیریم که دو ماه، و شاید در حدود دو سه ساعت در روز. من زبانم کلا خوبه و از نظر خوندن و شنیدن، انگلیسی با فارسی برام فرق زیادی نداره، ولی اصلا و ابدا عادت نداشتم که انگلیسی بنویسم یا حرف بزنم. به نظرم این پیش‌زمینه توی بقیه‌ی پست و کارهایی که کردم موثره و برای کسی که زبانش کلا در سطوح ابتداییه، احتمالا خیلی بیشتر از دو ماه وقت ببره و روند خودش رو داره. این پست کلا فقط راجع به وضعیت منه و احتمالا به درد افرادی بخوره که شبیه من بودند.
خب در قدم اول که من کتاب The Official Cambridge Guide to IELTS رو گرفتم، و حلش کردم و با انواع تمرین‌ها آشنا شدم که این مرحله ماه‌ها طول کشید خودش :))) چون متمرکز نمی‌خوندم. بعدش شروع کردم به حل کردن تمرین‌های ماکش (قبلش فقط توی قسمت درس‌هاش بودم) و وقتی اینم تموم شد، رفتم سراغ نمونه سوال‌های رسمی آیلتس و بعدشم که (امروز) آزمون دادم. یعنی کلاس نرفتم، و کتاب خاصی هم نخوندم. چون کلاس نرفتم، ایده‌ای ندارم که مفیده یا نه، ولی می‌دونم ضروری نیست. (بازم این‌جا بحث این میاد وسط که من با زبان خوب بودم، شاید برای سطوح ابتدایی‌تر، کلاس رفتن بهتر باشه.)
توی این مدت خوندن، من بعد از دو سه بار، دیگه کلا ریدینگ و لیسنینگم بیشتر از هشت می‌شد، و کلا هم این دو قسمت واقعا سخت نیستند و احتمال نمره‌ی بالا زیاده. این‌جا دیدم که چون این دوتا خوب‌اند، دیگه وقتم روی رایتینگ و اسپیکینگ باشه. برای اسپیکینگ، روش من این بود که یا مثلا همون ماک‌هایی که می‌خوندم، برای خودم جواب می‌دادم (و تلاش می‌کردم کامل جواب بدم و به عقب برنگردم هی) و یا این که یک سری آزمون‌های ماک توی یوتیوب هست که می‌شه مثلا پلی‌شون کنی، و هر سوالی که می‌پرسند، پاز کنی و جواب بدی، که من از این روش خیلی خوشم می‌اومد و ساعت‌های زیادی در روز با خودم حرف می‌زدم و به نظرم خیلی روش خوبی هم بود و تاثیر زیادی داشت. یک چیز دیگه هم این کانال یوتیوب بود که برای من حداقل خیلی مفید بود.
ولی برای رایتینگ، من کلا پست نوشتم که به همین قسمتش برسم :))) روش من برای رایتینگ این بود که همین‌طوری یک آزمون برمی‌داشتم و می‌نوشتم و آخرش برای چک کردن هرجا مطمئن نبودم، توی گوگل سرچ می‌کردم که همچین ساختاری داریم یا نه. روش اوکی‌ای هم بود، ولی خیلی خیلی بهتره که درباره‌ی موضوعی بنویسید که ازش یک model answer است و بتونید لغات و ساختارهای جدید و بهتر از اون مدل یاد بگیرید. مثلا نمونه‌اش این که توی سایت لیز کلی موضوع رایتینگ هست که براش جواب نمونه هم هست و می‌تونید کلی چیز ازش یاد بگیرید.
کلا به نظرم یک چیزی که مهمه توی این روند، نسبت آموزش به تمرینه. چون کلی ویدئو توی یوتیوب و کلی مطلب هست که آدم دوست داره بخونه، ولی در واقع اگه تمرین نکنی، کاملا بی‌فایده می‌شه همه‌اش. من اگه می‌تونستم تغییری بدم توی پروسه‌ی خوندنم، احتمالا از همون چند ماه قبل که نامتمرکز می‌خوندم، یکم کمتر لغت یاد می‌گرفتم و عوضش تلاش می‌کردم بنویسم. و واقعا ترسی هم نداره، چون کار کنی، کلش راحت می‌شه.
و این که به چیزهای جزئی کمتر اهمیت می‌دادم. نه هر چیز جزئی‌ای، مثلا مهمه که توی ریدینگ، هر قسمتی رو که پر می‌کنی، به پاسخ‌نامه وارد کنی، ولی به نظرم لازم نیست آدم دنبال متد بره. مثلا لیسنینگ و ریدینگ هم که من راحتم توشون، متد خیلی خاصی ندارم. ولی دیدم که توی یوتیوب چقدر پیچیده‌اش می‌کنند.
و کلا، روش‌های خیلی زیادی برای خوندن زبان هست، و فکر می‌کنم یک راه ساده برای این که تشخیص بدی یک روش خوبه یا نه، اینه که ببینی فعال هست یا نه. مثلا من از لغت خوندن خوشم می‌اومد، چون راحت بود، ولی در نهایت اون همه لغتی که ازشون استفاده نمی‌کردم، به دردم نخورد. عوضش تلاش برای حرف زدن نصفه‌نیمه حسابی کمکم کرد که روون بشم. یا مثلا من خیلی می‌بینم که تشویق می‌کنند به سریال دیدن و واقعا به نظرم نامحتمل میاد که یک نفر این‌طوری پیشرفت زیادی کنه. ولی مثلا النا یک بار می‌گفت که وقتی داری سریال می‌بینی، پاز کن و چیزی که گفتند، با لحن خودشون بگو. خیلی به نظرم مفیدتره این‌طوری.
پس خلاصه‌اش این می‌شه که اگه وقت کم دارید و برای آیلتس دارید می‌خونید، دیگه ریدینگ و لیسنینگ رو همون حدود هشت رها کنید (چون اسپیکینگ هفت و ریدینگ هشت به نظرم اولویت داره به اسپیکینگ شش و ریدینگ نه) و حسابی حرف بزنید و بنویسید و در حینش لغات جدید مرتبط یاد بگیرید. تا حد امکان هم متنوع کار کنید تا روز امتحان غافل‌گیر نشید. اگه هم وقت دارید و مثلا دو سه سال دیگه می‌خواید آیلتس یدید، به نظرم خیلی خوب میاد که از الان مثلا یک بخشی از روزتون مال زبان باشه و همه‌اش هم مثل من نشینید با WordUp کار کنید :))) (WordUp خیلی خوبه، فقط من خیلی افراطی ازش استفاده می‌کردم) و حتما تلاش کنید که بنویسید و حرف بزنید، هرچقدر هم که سخت باشه.
و در نهایت هم این که هر چقدر من خیالم راحت باشه که آیلتس تموم شد (که نیست، چون نگران نتیجه‌شم ((:) واقعا ناراحتم که دیگه نمی‌تونم ساعت‌ها زبان بخونم. زبان خوندن جزو محشرترین چیزهای این دنیاست. می‌تونی کلی چیز یاد بگیری، می‌تونی کلی حرف بزنی، و راجع به چیزهایی فکر کنی یا اظهار نظر کنی که در حالت عادی هیچ‌وقت بهشون فکر نمی‌کنی. می‌تونید مستند حیات وحش ببینید، مستند آشپزی ببینید، New Yorker بخونید یا کارائوکه برگزار کنید :)) واقعا کلی چیز. اکثر محتوایی که من دوست دارم انگلیسیه، و نمی‌تونم تصور کنم اگه با زبان خوب نبودم، چی می‌شد.
شاید اگه نمراتم بیاد، (همگی کنار هم دعا کنیم که رایتینگ من هفت یا بالاتر بشه.) یک سری تغییر بدم توی این پست، یا اگه چیز جدیدی یادم اومد، ولی برای الان، همین.
پ.ن: نمرات من شد لیسنینگم نه، ریدینگم هشت و نیم، رایتینگم هفت (yesss) و اسپیکینگم هفت و نیم. کلا هشت. نصیحت‌هام هم هنوز همونه که روی اسپیکینگ و رایتینگ وقت زیادی بذارید. من چند برابر وقت گذاشتم و بازم تعادل ندارم توی نمره‌ام.
