Fairytale

من خوشبینانه 50% از حرفت رو فهمیدم.

وای سارا، من یک‌بار بهت گفتم که خودم وقتی تنها باشم دوست دارم که چیزهای کوچک کوچک ولی در جاهای مختلف بخورم. مثلا از سمت میدون انقلاب که به سمت دانشگاه حرکت می‌کنم، دونات بخورم و جلوتر شیرکاکائوی داغ و بعدترش شربت خاکشیر یا ناپلئونی فرانسه و گاهی حتی دوست دارم که مثلا یک‌دونه میوه از میوه‌فروشی بخرم و توی راه بخورم. ترم اول از این نظر برای من بهشت بود، از تقاطع وصال و طالقانی بستنی قیفی می‌خریدم و یه کم جلوتر توی تقاطع طالقانی قدس، بوی املت می‌زد توی دماغم ولی من از سوپری کنار اون رستورانه، یه کیک کوچک می‌خریدم و متاسفانه یا خوشبختانه دیگه می‌رسیدم به دانشکده. فکر کنم تعریف رابطه‌ی موفق برای من اونجایی تعریف شده که بتونم همین‌قدر یهویی تصمیم‌های کوچک متوالی بگیرم و اون فرد هم باهام همراه بشه. حالا ممکنه این رابطه دوستانه باشه یا عاطفی.

+سارا وبلاگ تو تنها جای عمومیه که من می‌تونم برای یکی دیگه با خیال راحت از خوراکی‌ها حرف بزنم. و من عاشق حرف زدن از خوراکی‌هام.

عمر واقعا کوتاهه که دیوونه نباشی

ربطش به عنوان؟!

اینو یک جا دیگه هم خونده بودم.... تلگرام شاید