دوشنبه ۷ تیر ۰۰
حتی منم توی بیست سالگی به پنجاه سالگیام فکر نمیکنم. ولی چند روز پیش داشتم به حیاطمون نگاه میکردم و حیاط ما قشنگترین حیاط ممکنه. کلا توی خونهمون زیاد گیاه داریم. فکر کردم اگه یک روز بالاخره به خونهی بزرگی رسیدم که تصمیم گرفتم تا لحظهی مرگم رهاش نکنم، کلی گلدون توش میذارم و توی حیاطش کلی درخت میکارم. هیچ چیز مثل ابعاد درخت انگور توی حیاط و میوههایی که هر سال داریم، قدمت و اصالتمون رو نشون نمیده.