Fairytale

باید چیز دقیقی از بودن در یک کشور آشوب‌زده نوشته بشه. بالاخره. یک چیز جوندارِ طولانی.

پسر. چقدر خوشحال شدم وبلاگتو در جستجوی کورسویی از امید باز کردم و دیدم آپ شده.

با وبلاگا می‌تونیم حرف بزنیم حداقل. :))

متوجه شدم، اتفاقاً اینو دیدم به ذهنم رسید از "او" بخوام وبلاگمو چک کنه تو کامنت‌هاش حرف بزنیم. :))

یکی دو نفر میان، یه کانال میاد بالا، بعد دوباره همه‌چی ساکته. وضعیت زباله‌ایه.

ایمیل دانشگاه خودش و خودم؟ می‌ره میاد؟ اصلاً نمی‌دونم ایمیل دارن یا نه. :))

مچکرم برای همدردی جداً، یه وضعیه آدم بگه ناراحته می‌ریزن سرش می‌زننش. :))

و نمی‌دونم واقعاً چی بگم، فقط انگار افتاده باشم رو تکرار می‌گم مواظب خودتون باشید، خب دیگه هستن دیگه خفه شو. :))

آره با اسکایپ یه شصت‌دقیقه گرفته بودم که داره تموم می‌شه، باید یه فکری بکنم. هی می‌گن نگران نباش، بابا جان فقط نگرانی نیست که. :))

من می‌تونم با خط اسکایپ زنگ بزنم، اونا زنگ بزنن هم برای من پول میفته هم اونا، باید برم فایدو البته دوباره بپرسم.

خونه چرا، و اینترنت نه، و لازم هم نیست طرف دیگه اسکایپ داشته باشه اصلاً. و سارا، بچه‌ها از مشهد بعضیاشون آن‌لاین شدن (ایمیل دانشگاه رو بهت گفتم کار می‌کنه؟ اگه داری کار می‌کنه) و تک‌وتوک تهران و کرمان و تبریز. چک کنید و منو بی‌خبر نذارید.