پنجشنبه ۲۲ مهر ۹۵
از هفتاد و دو ساعت اخیر ، هفتاد و یک ساعتش ـو به آهنگ گوش دادن گذروندم.حدودا 10 تا خواننده ی جدید کشف کردم و سی بار این آهنگ ـو گوش دادم و الان دارم فک می کنم ، می بینم که سه روز تمام تو موسیقی زندگی کردم.
داشتم به آینده فک می کردم.من مطلقا هیچ تصوری از آینده ام ندارم.نابغه نیستم و تو هیچ زمینه ای هم استعداد فوق العاده بالایی ندارم ، از اون آدمای با پشتکار هم فک نکنم باشم (در واقع مطمئنم که نیستم ).
دوست ندارم زندگی معمولی ای داشته باشم و از طرف دیگه کاملا مطمئنم که یه آدم موفق ، معروف یا هر چیز دیگه ای تو این مایه ها نمی شم.
هیچ کدوم از آدمایی که تا حالا دیدم ، منو به این فکر نمیندازن که "اِع!! چقدر دوس دارم شبیه این بشم در آینده".مطلقا هیچ کدوم.و این خیلی یه جوریه.احساس می کنم تو یه مه شدید گیر افتادم.
داشتم اینو واسه صدمین بار گوش میدادم که به این نتیجه رسیدم آینده ی من باید یه چیزی شبیه تیکه ی دومش(از 1:10 به بعد) باشه.
نمی دونم چرا اینو فکر ـو می کنم ولی تقریبا مطمئنم ازش.
