یه بار داشتم تو کانالا و اینا می چرخیدم. به یه پی امی برخوردم که می گفت که فلان ویژگی (اینجا خودتون یه ویژگی بزارید) مال منه و با لحنی که داشت تلاش می کرد ملایم باشه و خب شاید خشونت نداشت ولی قطعا زیاد ازش دور نبود می گفت که این ویژگی مال اونه و اون و اون و فقط اون. من با این کپی رایتای وبلاگی و کانالی واقعا مشکل دارم (حالا این یکی که به نظرم مرزهای خودباوری و خودخواهی رو در نور دیده بود.) ینی بذارین متمرکز باشم و منظورمو درست بیان کنم. هر چیزی که واقعا مال خودتون باشه به خودتون بر می گرده. و به خاطر همین فک می کنم وقتی رو چیزی خیلی تعصب دارین ینی واقعا ندارینش. من اینو تو زندگیم داشتم. وقتی سوییشرتم رو به مونا می دادم و می دیدم انگار درزی ازل به قامت اون دوخته واقعا حیرت زده می شدم. حالا من اون سوییشرتو دوس نداشتم خیلی. در نهایت دیدم هر چقدر هم من رو خریدن این اصرار کردم، من صاحبش نیستم. دادمش به فرزانه که پنهانش کنه یا هر چی.
حالا این یه مثال مادی و ملموس بود. راجب ایده ها همین طوره. ایده هایی که روشون خیلی تعصب داشتم در نهایت از جای دیگه ای سرچشمه می گرفتن. و به خاطر همین ناراحت می شم وقتی گوشه ی یه وبلاگ یا کانال یا هر چی می بینم از کپی رایت چیزی گفته. فک می کنم که خب، حیف شد که اینا مال خودت نیس. حیف شد که انقدر از خودت فرار کردی که حالا تماما از جای دیگه سرچشمه می گیری.
و خب می خواستم یه چیز دیگه بگم اصن که یاد اینا افتادم. داشتم به ویژگی هایی فک می کردم که چقدر تو خودم دیدم و تو بقیه ندیدم (متاسفانه خیلی هم ناجذب‌کننده ان) مثلا این شیفتگیم به نصیحت شنیدن، این احساس پایه که پاییز شادی کودکانه داره. اون موقع که به علی گفتم یه آهنگ برای پاییز بفرسته و یه آهمگ فرستاد که از بس غم انگیزه من فک کنم یه بار فقط کامل گوش کردم و فک کردم حداقل کمی خوشبختم که غم تو پاییزم نیس لااقل.شاید دلش نمیاد کسی که همونجا به دنیا اومده غمگین کنه.
گفتم که، ویژگی هایی نیستن که من بابتشون به خودم بنازم. ولی لااقل مال منند. و همین خوبه.
پ.ن : یادم رفته بود. چند روز پیش که داشتم اتاقمو با اتاق صبا یکی می کردم. یهو همون حس رو داشتم که همیشه پیش حمید دارم. حمید و صبا دوس دارن من پیششون باشم. ینی مثلا تو یه اتاق باشیم. این به خاطر این نیس که زیبا و دلنشینم. به خاطر اینه که معمولا سرم تو کتاب و گوشیه و تو چیز خاصی مربوط به اونا کنجکاوی نشون نمی دم. و من هیچوقت اینو بهشون نگفتم. ولی این برام بی نهایت قشنگه که وجودم آرامش بخش باشه. این که بعدها عامل آرامش روزای یه نفر باشم.از این وجه از خودم خوشم میاد. حالا خوب میشه اگه اینم مال من باشه.
