همه میگن بچه اولیا لوسن (شایدم ته تغاریا رو می گفتن , یادم نمیاد راستش) ولی بهم اعتماد کنین ： نوه ی اولی که سال ها بعدش هیچکس به دنیا نمیاد از همه چی وحشتناک تره.
برای پروفایل گروه خانواده دوتا عکس گذاشتیم , که هر دوتاش مسلما مهرساعن.عکس پروفایل مامان مهرساعه , عکس پروفایل بابا مهرساعه (که البته این از نظرم اصلا شایسته نیست) , از اینجایی که من هستم عکس پروفایل نصف جمعیت جهان مهرساعه.
تک تک لحظات زندگی مهرسا و تک تک حرفایی که زده ضبط شده اس و خیلی عجیبه که ما می ریم عکسای قبلناشو نگاه می کنیم و فک می کنیم ："خدایا !! این بچه ی سومالیایی کچل زر زرو از کجا اومده خونه ی ما؟ مال کیه اصن؟" بعدش می فهمیم که مهرساعه و خب , من یادمه که ما همیشه اعتقاد داشتیم این بچه قشنگترین آفریده ایه که می تونه وجود داشته باشه. و این منو خیلی متعجب می کنه چطور انقدر کور بودم.
من همه ی اینا رو گفتم که به این نتیجه برسم من حقیقتا واسش نگرانم.چون من و صبا فقط تو یه مورد با هم اشتراک داریم که اون , نفرت از بچه های لوسه. و اینطور که به نظر میاد مهرسا قراره به معنای واقعی کلمه لوس بشه … غم انگیزه.
و خب , بله … هفته ی بعد هم سه ساله میشه.من فک می کنم باید خیلی برای خودش خوشحال کننده باشه.چون دو سالگی یه چیزیه شبیه به پونزده سالگی.من پارسال متنفر بودم از این که بگم پونزده سالمه.و روز تولدم حقیقتا داشتم می مردم برای این که یکی ازم بپرسه چند سالته و منم با نهایت شور و ذوق و آسودگی و وارستگی بگم "شونزده" هر چند از شونزده هم بدم میاد ولی هر چیزی از پونزده بهتره.به جز دو سالگی.
